Znaleziono regularne zależności eksperymentalne między podłużnym i poprzecznym odkształceniem na granicy wytrzymałości a ciśnieniem okólnym. Za pomocą pewnych charakterystycznych punktów na charakterystykach zdefiniowano ciśnienia przejścia między kruchym pękaniem a ciągliwym płynięciem oraz ciśnienie wejścia skały w pełną ciągliwość.
Wykazano eksperymentalnie, że przekroczenie przez ciśnienie okólne ciśnienia zamykającego spękania lub ciśnienia powodującego trwałe odkształcenie może powodować wzrost nachylenia krzywej zależności między granicą wytrzymałości a ciśnieniem okólnym.
Dokonano synoptycznego opisu właściwości wytrzymałościowych i deformacyjnych skał na podstawie wyników własnych badań.
Wykazano wpływ ciśnienia zasorbowanego dwutlenku węgla na ciśnienie przejścia i pełnej ciągliwości węgla.
Wykazano zmiany właściwości skał po ich ściśnięciu hydrostatycznym dostatecznie wysokim ciśnieniem.
Podczas pęcznienia sorpcyjnego węgla i skał po narzuceniu stałych wymiarów próbki obciążonej stałą siłą w chwili początkowej, wykazano dwa przeciwstawne zjawiska: wzrost naprężenia w wyniku pęcznienia i relaksację.
Wykazano eksperymentalnie zależność między strukturą porów skał a działaniem ciśnienia porowego na granicę wytrzymałości i odkształcenie na granicy wytrzymałości skał w trójosiowym stanie naprężenia.
Zbadano wpływ sorpcji wody lub dwutlenku węgla pod ciśnieniem na takie właściwości skał w trójosiowym stanie naprężenia jak granica wytrzymałości, odkształcenie na granicy wytrzymałości, stałe sprężystości. Zbadano zachowanie skał, a zwłaszcza węgli podczas procesy pochłaniania wody lub dwutlenku węgla.
